De architectuurtaal van deze woning uit de jaren ’90 past niet bij de bestaande historische schuur en de natuurlijke site. De bouwheer wil de woning dan ook volledig strippen en om tevens te voldoen aan het programma van eisen dringt een uitbreiding zich op. Het gabarit van de bestaande woning blijft grotendeels behouden en de uitbreiding krijgt dezelfde architecturale vormgeving. Hierdoor wordt een uniform en solide geheel bekomen.
Het perceel wordt door de inplanting van de schuur opgedeeld in 2 grote stukken. Het deel links van de schuur blijft vrij onaangetast, hier wordt een boomgaard aangeplant. Het deel rechts van de schuur zal ingericht worden als een aantrekkelijke, leefbare tuin, met zones om te zitten, spelen en zwemmen voor het gezin van vijf.
De ingrepen zorgen voor een nieuw straatbeeld, zowel op niveau van het gebouw als op niveau van de buitenaanleg. De intentie is om de hardheid van het terrein aan de straatzijde te verzachten en een evenwichtig verband te leggen met de historische schuur.